|
عمر رضی اللہ عنہ دی قبروں عائشہ کیوں شرمائی سی چادر کیوں اُس توں اپنے منہ تے پائی سی
زندہ ئی آہا تاہیں شرم اُس آئی سی
روزی شہید روز رب دی کھاندے نے حاجت بیرونی کارن کتے نہ جاندے نے
عیسیٰ بن مریم وانگوں عیشاں اڈاندے نے
مُکّا سُو سودا کر کے چپ کھلو گیا سنگیاں تھیں پچھدا میرا وقت نہیں ہوگیا
جاتا ملتانی ساڈا بیڑا ڈبو گیا
چھوٹے آوازوں اک سنگی چاکہندا اے وقت تے حضرت اجے ہور بھی رہندا اے
اُٹھیا غفور اے پر فوراً آبہندا اے
جواب الجواب مولوی احمد دین
اٹھیا پھر احمد دین خم سی مار کے لوکاں نوں آکھے نال زور پکار کے
سنیوں او لوکو ذرا سوچ وچار کے
عبدالغفور جو کجھ تساں سنایا اے سارا بے سود اینویں وقت گوایا اے
میرا تے مسلہ اس نے اک نہ اڈایا اے
رہیا نکماں اینویں مغز کھپاوندا اصل تے مسلے ول مول نہیں آوندا
سدّاں مدینے بَھج کوفے نوں جاوندا
سندے درود جو حدیث سنائی سُو اس تھیں سماعت علت زندگی ٹھہرائی سُو
ایہ بھی بن سوچے بولی سمجھ نہ آئی سُو
جے کر سماعت جسمی زندگی دے دال ہے ہر ایک پھر مردہ سندا کھڑک نعال ہے
خاصہ نہ رہیا ایہ بھی سبھ دا حال ہے
سندے سلام نالے ساڈی کلام نوں اوہ بھی نے جسمی زندے آکھو تمام نوں
بندے سبھ زندے موت وحشی انعام نوں
|